ARMOEDE
is geen soberheid;
soberheid kan immers rijk zijn.
Armoede fnuikt
Armoede is een SCHANDE, zonder meer
Armoede is een MISDAAD,
een misdaad tegen de menselijkheid.
Ban de armoede
verbrand ze, verpulver ze,
laat ze wegvegen door een
stormwind van
VERONTWAARDIGING.
Middelen-Armoede
Kennis-Armoede
Kansen-Armoede
Emoties-Armoede
Assertiviteits-Armoede
Verantwoordelijkheids-Armoede
Solidariteits-Armoede
Respect-Armoede
Vrijheids-Armoede
Multiculturele-Armoede
Elke vorm van Armoede
Armoede valt niet te vergoelijken,
nooit, maar dan ook nooit
te verantwoorden,
onder geen enkele voorwaarde te aanvaarden,
laat staan goed te praten.
Armoede is een schande.
Armoede is moord.
Armoede mag geen generatiegegeven zijn,
als een fatale logica aanvaard.
Armoede moet bestreden! worden,
hardnekkig!
Naïef van mij?
Wel dan ben ik naïef!
En ik nodig je uit om mee naïef te zijn.
gustaaf de meersman
ZELFONDERZOEK
Wat willen we
Wat zoeken we?
Als we op zoek gaan naar onszelf
willen we dan de waarheid zien?
Of wat we als de waarheid beschouwen?
Zullen we niet schrikken?
Durven we de confrontatie wel aan?
De confrontatie van het besef,
te beseffen dat we
maar al teveel geworden zijn wat anderen van ons verlangen te zijn.
Dat we onszelf verloochend hebben, om duizend en één gunsten
van de collectiviteit, van de macht?
Zullen we deze pijnlijke vaststelling wel aandurven?
Hoeveel moed eist het?
Hoeveel eenzaamheid er door te dragen?
Om als sociaal onafhankelijk individu stand te houden?
En zal het uiteindelijk wel de moeite waard zijn?
Waren we uiteindelijk niet beter gebleven wat we, onder druk van de gemeenschap,waren geworden?
Tja,
zal dat niet afhangen
van onze verlangens, van onze levenseisen
van wat we zoeken?
Hoeveel individu we wensen te zijn?
Hoeveel verantwoordelijkheid wensen we voor onszelf te dragen?
Hoeveel maatschappij willen in onszelf voelen?
“jezelf zijn”, “jezelf blijven” het klinkt zo mooi,.
Maar zijn we wel bereid de prijs te betalen?
Zijn we bereid om tegen het massagevoel in te gaan,
Zijn we er sterk genoeg voor?
Willen we wel zo sterk zijn?
Willen we wel zo mooi zijn?
Willen we wel zo eenzaam zijn?
Willen we wel zo kritisch met de anderen, maar vooral met onszelf zijn?
Wat heb ik te bieden
aan het leven
aan de maatschappij
aan mezelf
zonder mezelf te verbleken, te verliezen?
Durf ik de confrontatie wel aan
in die zoektocht naar mezelf.
Durf ik wel mezelf zijn?
Is het niet veel eenvoudiger te volgen, me te onderwerpen?
Schaamte overvalt me nu
bij dit verwerpelijk idee.
gustaaf de meersman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten