Het werk van de Italiaanse kunstenaar Francesco Gennari (1973 Fano, Pesaro) kan gezien worden als een hedendaags antwoord op de nalatenschap van de Arte Povera. Zijn materiaalgebruik en zijn keuze voor een minimale en pure esthetiek zijn het resultaat van een permanent creatief onderzoek naar betekenis en symboliek. De transformatie van het gekende resulteert in een zeer breed referentiekader en toch is het in de eerste plaats de fascinatie voor het mysterie die de werken oplaadt met een enigmatische kracht. Voor het MDD maakt Francesco Gennari een nieuwe installatie die verschillende krachtlijnen binnen zijn oeuvre zal samenbrengen.
Peter Buggenhout
De sculpturen en installaties van Peter Buggenhout ogen meestal vreemdsoortig en onaantrekkelijk. Buggenhout draait het lichaam binnenstebuiten, analyseert en ontleedt het en legt daarmee quasi de ziel bloot. Hij ontdoet de slak als het ware van haar huisje en toont haar in al haar kwetsbaarheid. Doordat Buggenhout bovendien zijn sculpturen in een (ver)vreemde(nde) omgeving toont, drijft hij de aliënatie ten top. De kunstenaar benadrukt eerder de fysieke aftakeling, de onvolmaakte volmaaktheid van onze inwendige fabriek en verwante fenomenen zoals entropie, erosie, incoherentie, vluchtigheid en deficiëntie. Buggenhout verheft zijn installaties tot kunst waardoor die confrontatie 'verteerbaar' gemaakt wordt. Het is geen afstotelijke confrontatie. Je kijkt eerder met ontzag naar de sculpturen die een 'ontzaglijke' kracht en veerkracht uitstralen. Geen verhulling, maar een regelrechte confrontatie met de fysieke (on)volmaaktheid (genetische manipulaties? klonen? etc) en terzelfdertijd - wellicht door de bevreemdende chaos waarin ze geëxposeerd worden - word je als toeschouwer tot voyeur gemaakt.
Wade Guyton
Wade Guyton (1972, Hammond, Indiana / leeft en werkt in New York) wordt samen met Kelley Walker, Seth Price en Josh Smith gerekend tot de nieuwe generatie Amerikaanse kunstenaars die de erfenis van het abstract modernisme en de POPART een nieuwe dimensie geven. Aan de hand van grootformaat-Epsonprinters maakt Wade Guyton monochrome werken op doek. Door het gebruik van doeken voor olieverfschilderijen die niet geschikt zijn voor inktjetprinters, ontstaan er onvolkomenheden door de inkt die op een rare manier reageert op de textuur van het doek. Door het doek verschillende keren door de printer te halen, worden het gitzwarte monochromen, met krassen, plooien, kreukjes en sporen van de printkoppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten